Hafta sonu maç özetlerini izlerken, Şehr-i İstanbul’umuzun medari iftiharı Büyükşehir Belediye Spor’umuzun, tamamı tıklım tıklım “boş” tribünler önünde Antalyaspor karşısındaki zaferine tanık oldum. Sonrasında, bu “önemli galibiyetin” anlamını henüz idrak edememişken, aklıma yine o soru takıldı. Bu takımın bu ligde ne işi var?
Belediye kulüplerinin, özellikle profesyonel seviyede sporla iç içe olması, spor-siyaset ekseninde tartışıldı genelde. Oysa olayın, bir de ne zamandır aklımı kurcalayan maddi boyutu var tabi ki. İstanbul Büyükşehir Belediyesinin, futbol kulübü için ayırdığı yıllık bütçe, internet verilerine dayanarak, 12-13 Milyon YTL. İki sezondur ligde olan ve gidişata göre büyük ihtimalle seneye de Süper lig’de olacak takımın, üç yıllık toplam harcamasını 30 Milyon YTL olarak öngörelim
Peki harcanan bu 30 milyon YTL’nin karşılığı nedir? Koca bir sıfır.
Her yılbaşı, büyük ikramiyenin tutarı ile ilgili yapılan o saçma hesaplama yöntemini kullanırsak, harcanan bu para ile ;
- Tanesi 500.000 ytl’den 60 adet okula kapalı spor salonu yapılabilir. Her bir salondan, farklı spor dallarında 150-200 çocuğun yararlanabildiğini düşünürsek, toplamda 12.000 çocuğun düzenli olarak spor yapması sağlanabilir.
- Tanesini 200 ytl’den hesaplayabileceğimiz, forma, eşofman ve ayakkabıdan oluşan 150.000 spor kıyafeti seti alınabilir.
- Tanesi 15.000 ytl’ye mal edilebilecek toplam 2.000 adet outdoor basketbol sahası yapılabilir.
- Aylık 2.500 ytl brüt maaş ile, 1.000 adet beden eğitimi öğretmeninin 1 yıllık istihdam maliyeti karşılanır. Böylece, her okulda 3 beden eğitimi öğretmeni görevlendirildiğini ve her okulun ortalama 450-500 kişilik olduğunu varsayarsak, toplamda yaklaşık 150.000 öğrenciyi, 1 öğretim yılı boyunca beden eğitimi dersine gelen coğrafya hocası zulmünden kurtarabiliriz.
- Tanesi 350.000 Euro’dan, 2009 Model, 40 adet Ferrari California’yı, eskrim, badminton, kano, atıcılık, okçuluk gibi ilginin nispeten daha düşük olduğu olimpik spor dallarından herhangi birinde uluslararası düzeyde şampiyon olan 40 sporcuya hediye olarak verilebiliriz.
- Her biri için 10 milyon dolar verilecek iki Hollywood yıldızıyla, mesela Charlize Theron ve Colin Farrell, konusu ata sporumuz olan güreş olan ve İstanbul‘da çekilecek olan bir filmi finanse edebiliriz.
Listeyi son iki örnekte olduğu gibi daha da absürd hale getirerek genişletmek mümkün tabi ki. Ancak verilecek en absürd örnek bile, bir sezon boyunca oynadığı maçlardaki toplam seyirci sayısı, oynadığı stadın kapasitesinin yarısını bile bulmayan ve hiçbir işe yaramayan bir takımdan daha absürd olamaz.
Eğer, 120 milyon dolara mal olmuş, yapılmasına kesinlikle karşı olmadığım, olimpiyat stadının boş kalmaması ve sürekli işlemesi gibi saçma sapan bir amaçları var ise, şehrin tüm billboard’ları zaten ellerinde. Tüm billboard’lara olimpiyat stadının resimlerini koyarlar, altına da “içinde spor yapacak sporcu, izleyecek seyirci yetiştiremediğimiz olimpiyat stadımız” yazarlar. Bir de turistik tur düzenlerler, emin olsunlar daha fazla insanı çekerler oraya.
İstanbul’a oranla daha küçük, özellikle sosyal imkanları kısıtlı olan şehirlerde spor-siyaset ilişkisinin daha etkili olmasını anlayabiliriz. Hatta büyük şehirlerde, belediyelerin amatör sporlara, basketbol ve voleybol dahil, destek vermesinin de ülkemiz şartlarında bir açıklaması olabilir. Peki, Büyükşehir Belediye’nin, Süper ligde mücadele etmesinin İstanbul halkına, belediyenin kendisine ve Türk sporuna ne gibi bir katkısı vardır?
Arsenal'in Carling Cup'ta çeyrek finale yükselmek için Wigan karşısına çıkardığı ilk onbirin yaş ortalaması. 19. Arsene Wenger her geçen gün daha fazla dalga geçiyor bizle diye düşünmeye başladım. Kadroda bulunan Aaron Ramsey'i zaten biliyoruz ama başımıza bir de 16 yaşındaki Wilshere, Randall, 2 gol atan 20 yaşındaki Simpson, 18'lik Lansbury ve Wenger'in daha 17 yaşındayken Atalanta'ya 350,000 pound saydığı ve dün akşam Fabianski'nin yedeği olan 20 yaşındaki İtalyan Vito Mannone çıktı. Sahaya çıkan tüm oyuncu kadrosu aşağıda. 19 yaş ortalaması ile Premier Lig'de oynayan bir takımın karşısına çıkıp 3 tane salladı Arsenal. Bu yaş ortalamasından çok da yukarıda olmayan bir ortalama ile Fenerbahçe'ye 5 gol atmıştı. Hatırlatma amcımız şu. Hıncal Uluç buyuruyor. "Galatasaray gol yedi, takımı ateşleyecek bir tecrübeli oyuncu yok hepsi çoluk çocuk, Hasan Şaş ve Hakan Şükür gibi iki tecrübeli ismi yönetim kenara itti". Şimdi ben mi yanılıyorum, tablo şu. Yaş ortalaması 25'i bulmayan bir takımın aynı sahada 5 gol attığı takımdan (bu golleri atanların yaşları 24, 23, 21, 19, 17) 4 gol yiyen takımın, basında 40 yıldır görev yapan yazarı "sahada çoluk çocuk vardı, tecrübeli oyuncu yoktu" diye dert yanıp birisi 37 (futbolu bırakmış) diğeri 32 yaşındaki adamın eksikliğinden medet umuyor. Birisi bana bir tokat atabilir mi?
